Brodawki odbytowo-płciowe lub brodawki narządów płciowych

Pojawienie się stożkowatych, cielistych narośli w okolicy narządów płciowych jest powodem do niepokoju, co jest całkowicie uzasadnione, ponieważ zdrowie okolicy narządów płciowych jest ważnym punktem dla ogólnego dobrostanu fizycznego i moralnego osoby.

Te brodawki powodują dyskomfort, zakłócają normalne życie seksualne, a także mogą powodować poważniejsze problemy zdrowotne. Jeśli integralność kłykcin zostanie uszkodzona, może wystąpić infekcja i może nastąpić przejście do formacji złośliwej. Dlatego chęć pozbycia się takich przejawów jest zrozumiała i całkiem naturalna.

Powody pojawienia się

Przyczyną brodawczaków jest wirus brodawczaka ludzkiego. Wirus ten zawiera pewien zestaw DNA, który skutecznie integruje się z komórkami ludzkiego ciała i powoduje zmianę ich cyklu rozwojowego, kształtu i struktury.

Według międzynarodowej klasyfikacji chorób ICD-10 wirus brodawczaka ludzkiego ma kod B97. 7. Brodawkom odbytowo-płciowym o charakterze wenerycznym przypisano kod A63. 0.

Istnieje wiele różnych szczepów tego wirusa, z których każdy powoduje specyficzne brodawczaki. Rodzaj wirusa determinuje przebieg procesu patologicznego, objawy, lokalizację manifestacji i nasilenie powikłań.

Szczepy dzielą się na dwa główne typy:

• skórny, z dominującym występowaniem w warstwie skórnej;
• błony śluzowe, które pojawiają się na nabłonku śluzowym narządów płciowych, jamy ustnej itp.

Ponadto typy wirusa brodawczaka różnią się w zależności od ryzyka degeneracji w procesie onkogennym na onkogenny, umiarkowanie onkogenny i nieonkogenny.

Najczęściej w organizmie zakażonej osoby występuje jednocześnie kilka różnych szczepów.

Drogi zakażenia i czynniki ryzyka

Patogen może przedostać się do organizmu na kilka sposobów:

• Transmisja „pionowa".. Tak nazywa się przeniesienie czynnika zakaźnego z matki na dziecko w czasie ciąży. Obecnie nie wiadomo, czy do zakażenia dochodzi w okresie prenatalnym, czy bezpośrednio podczas porodu, jednak wykonywanie cięcia cesarskiego u matki chorej na wirusa brodawczaka jest niepożądane. Cięcie cesarskie wybiera się jedynie w przypadku krwawiących brodawczaków wewnątrz kanału rodnego.
• Ścieżka seksualna.Czynnik zakaźny może przedostać się do organizmu podczas stosunku pochwowego, oralnego lub analnego. Patogen przenoszony jest także przez ślinę podczas pocałunku. Używanie prezerwatywy podczas stosunku płciowego nie gwarantuje ochrony przed wirusem, ale zmniejsza prawdopodobieństwo jego przeniesienia.
• Domowy sposób.Ten mechanizm przenoszenia chorób jest dość rzadki. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt z przedmiotami osobistymi pacjenta. Ponieważ wirus występuje w ślinie i moczu, zakażeniem można się zarazić korzystając z cudzych naczyń, wspólnych ręczników, artykułów higieny osobistej, z krawędzi toalety lub w łaźni.

O sposobie zarażenia decyduje przede wszystkim wiek osoby: u niemowląt z dużą dozą pewności można stwierdzić, że do zakażenia doszło od matki, a u starszych dzieci poprzez kontakt i kontakt domowy. W większości przypadków od 17. roku życia dochodzi do przeniesienia zakażenia drogą płciową.

Według statystyk wirus brodawczaka ludzkiego występuje w organizmach ponad połowy populacji dojrzałej płciowo, jednak w większości przypadków nie objawia się w żaden sposób i występuje w postaci nosicielstwa.

Szczyt choroby występuje w młodym wieku od 17 do 25 lat. Wynika to z maksymalnej aktywności seksualnej i dużej podatności nabłonka na narządy układu moczowo-płciowego.

Czynnikami predysponującymi do zwiększenia prawdopodobieństwa wystąpienia choroby są:

• wczesny początek aktywności seksualnej;
• częsta zmiana partnerów seksualnych;
• wiek do 25 lat;
• kontakt seksualny z osobami, które w przeszłości chorowały na wirusa brodawczaka ludzkiego lub inne choroby przenoszone drogą płciową;
• ciąża;
• brak równowagi flory dopochwowej;
• jakakolwiek choroba przewlekła;
• endometrioza;
• terapia lekami cytostatycznymi lub glikokortykosteroidami;
• nadwaga;
• zaburzenie pracy tarczycy i zakłócenie produkcji insuliny;
• hipowitaminoza.

Częsty stres i nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej znacznie zwiększają ryzyko, że infekcja po wejściu do organizmu wejdzie w fazę aktywną.

Po wprowadzeniu wirus rozprzestrzenia się po całym organizmie poprzez krwioobieg, przyłącza się do komórek, penetruje ich strukturę i integruje swoje DNA z DNA komórki. Dotknięte komórki zaczynają następnie aktywnie rosnąć i dzielić się, przez co pojawiają się kłykciny.

Sposoby rozwoju

Wirus po przedostaniu się do organizmu człowieka przez pewien czas nie daje żadnych objawów.

Przebieg choroby przebiega według następującego algorytmu:

• Ukryty okres. Na tym etapie nosiciel nie jest świadomy obecności patogenu zakaźnego, ponieważ nie występują żadne objawy kliniczne. Jednak na tym etapie osoba jest już zaraźliwa i może zarazić swojego partnera poprzez kontakt seksualny. Ten okres utajony może trwać od 2-3 miesięcy do kilku lat.
• Początek choroby następuje w momencie wystarczającego namnażania się wirusa w organizmie lub osłabienia mechanizmów ochronnych układu odpornościowego. W tym okresie pojawiają się pierwsze objawy.
• Aktywny rozwój wraz ze wzrostem objawów.

Dalszy bieg wydarzeń rozwija się w jednym z kierunków:

• samoleczenie z całkowitym zanikiem brodawek brodawczaka (najczęściej obserwowane po zakończeniu ciąży);
• powolny przebieg i brak wzrostu wyrostków skórnych;
• aktywna dynamika brodawczaków wraz ze wzrostem kształtu, rozmiaru, liczby i łączenia blisko położonych grup;
• zwyrodnienie łagodnych narośli w złośliwe.

Rodzaje kłykcin

Istnieje kilka konwencjonalnych typów brodawczaków kłykcinowych:

• egzofityczny- wystający ponad powierzchnię skóry lub błony śluzowej z preferowanym wzrostem na zewnątrz;
• endofityczny- z dominującym narostem wnikającym głęboko w struktury skóry, przez co jest mało zauważalny podczas oględzin;
• Edukacja Buschkego-Levenshteina- charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu, dużymi rozmiarami i częstymi nawrotami po zakończeniu leczenia. Przy tej formie następuje zarówno wzrost zewnętrzny, jak i uszkodzenie głębokich, wewnętrznych warstw tkanki.

Brodawki narządów płciowych mogą mieć cienką lub szeroką podstawę. Jeśli łodyga jest cienka, końcówka może być ostra lub maczugowata. Brodawki o szerokiej podstawie są dość rzadkie. Kolor wszystkich takich narośli jest zbliżony do koloru skóry: od miąższu do różu. Powierzchnia może być miękka lub pokryta warstwą keratyny.

Brodawki mogą pojawiać się pojedynczo lub w grupach przypominających guzki. Czasami takie wielokrotne grupy osiągają rozmiary 1, 5 cm, a gdy kilka grup się łączy, pojawiają się formacje przypominające kwiatostany kalafiora lub grzebień koguta. Wzrosty te ułatwiają identyfikację choroby po badaniu.

Pojedyncze narośla zwykle nie powodują tak dużego dyskomfortu jak duże elementy. W rzadkich przypadkach pękają i lekko krwawią.

Duże formacje są bardziej problematyczne: mogą nasiąknąć, krwawić i pogorszyć się z powodu wtórnej infekcji, która zakorzenia się w dotkniętych obszarach.

Objawy

Pierwsze objawy pojawiają się po zakończeniu okresu utajonego, który w najkrótszym przypadku trwa kilka tygodni.

Występowanie kłykcin występuje w następujący sposób:

• na skórze pojawia się lekkie zaczerwienienie, które zaczyna swędzieć;
• wysypka pojawia się na skórze lub powierzchni śluzowej w postaci pęcherzy lub małych guzków;
• guzki stopniowo zwiększają się do 1-1, 5 centymetra długości;
• W pobliżu pojawiają się nowe wysypki, które również zamieniają się w grudki kłykcin.

Lokalizacja zależy od konkretnego szczepu i miejsca przedostania się patogenu do organizmu:

• zewnętrzne narządy płciowe;
• okolica odbytu (brodawczaki anogenitalne);
• wewnątrz cewki moczowej;
• na szyjce macicy;
• na nabłonku jamy ustnej (na powierzchni policzkowej, języku i wewnętrznej stronie warg).

Obraz kliniczny może się różnić w każdym konkretnym przypadku, w zależności od stanu zdrowia danej osoby. W przypadku małych brodawek nie można zaobserwować żadnych innych objawów.

W cięższym przebiegu obserwuje się następujące objawy towarzyszące:

• swędzenie lub pieczenie w miejscu wysypki;
• uczucie obcego obiektu w okolicy krocza;
• wilgotność w obszarze nowotworów;
• nieprzyjemny zapach z miejsca występowania kłykcin.

W przypadku aktywności fizycznej, długiego chodzenia lub biegania wszystkie powyższe objawy nasilają się.

W ciężkich przypadkach obserwuje się zmęczenie, osłabienie, objawy zatrucia, długotrwały ból głowy, gorączkę i wysoką temperaturę.

U mężczyzn i kobiet objawy są pewne różnice. Wynika to z różnic anatomicznych i cech zachowań seksualnych.

Manifestacje u mężczyzn

Kłykciny u mężczyzn najczęściej dotyczą moszny, pachwiny, łona oraz różnych części strukturalnych prącia: głowy, trzonu, wędzidełka i napletka, rowka wieńcowego. Brodawczaki zlokalizowane w pobliżu cewki moczowej nabierają wyraźnego czerwonego koloru, a ta lokalizacja często powoduje rozwidlenie lub rozpryskiwanie strumienia podczas oddawania moczu.

Jeśli wysypka zlokalizowana jest na wyjściu odbytu, podczas wypróżnień może wystąpić silny ból, a w stolcu może znajdować się krew. Z tego powodu często pojawia się odruchowy strach przed defekacją, który powoduje okresowe zaparcia, a czasem hemoroidy.

Często pojawia się niewyraźny ból w dolnej części brzucha, podczas seksu pojawia się pieczenie i ból, a także podczas oddawania moczu.

Długotrwała infekcja obniża odporność mężczyzny, czyniąc go bardziej podatnym na choroby układu oddechowego, które są trudniejsze niż zwykle do wyleczenia.

Manifestacje u kobiet

Najczęstszymi miejscami występowania brodawczaków u kobiet są okolice odbytu, w których stale wzrasta wilgotność i temperatura: nabłonek łechtaczki, warg sromowych, ujścia pochwy i ujścia cewki moczowej. Jeśli infekcja wystąpi podczas seksu analnego, wokół odbytu może skoncentrować się pierścień narośli.

Duże narośla często ulegają wtórnemu zakażeniu, powodując silny zapach, krwawienie, wrzody i silny ból przy dotknięciu. Podczas chodzenia obserwuje się podrażnienie i silny dyskomfort.

U 50% kobiet na szyjce macicy tworzą się białawe elementy, które wykrywa się podczas rutynowej kolposkopii, przed którą leczy się je kwaśnym środkiem dezynfekującym, który może wzmocnić biały kolor kłykcin.

W niektórych przypadkach wszystkie narośla znajdują się na błonie śluzowej wewnętrznych narządów płciowych kobiety, więc zauważa je dopiero po zaplanowanej wizycie u ginekologa. Często jest to powodem późniejszego rozpoczęcia leczenia w porównaniu z mężczyznami.

Często kobiety odczuwają zawstydzenie z powodu obecności formacji w miejscach intymnych, co zmusza je do odmowy seksu.

Rzadko brodawczaki występują w jamie ustnej, a w niezwykle rzadkich przypadkach – na łonach, udach, szyi czy twarzy.

Cechy kłykcinowatości podczas ciąży

Jeśli kłykcinoza jest leczona, ciążę należy zaplanować nie wcześniej niż za kilka miesięcy. Okres abstynencji od ciąży ulega wydłużeniu, jeżeli w trakcie terapii kobieta przyjmowała leki przeciwwirusowe. Po skutecznym leczeniu i zachowanej przerwie możesz bezpiecznie zajść w ciążę.

Jeśli choroba zostanie wykryta już w czasie ciąży, zaleca się poczekać z leczeniem, aż uformują się wszystkie narządy dziecka. Leczenie po 28. tygodniu nie powoduje nieprawidłowości rozwojowych u płodu.

Powody pojawiania się brodawek kłykcinowych u kobiet w ciąży obejmują standardowe obniżenie odporności przy zwiększonym obciążeniu organizmu i znacznych wahaniach hormonalnych.

Jeśli brodawki znajdują się na zewnętrznych częściach narządów płciowych lub w okolicy odbytu i nie powodują dyskomfortu, wówczas kwestię leczenia można odłożyć do czasu narodzin dziecka. Ale w przypadku szybkiego wzrostu, powiększenia się i silnego bólu narośli należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Czasami przy dużym tempie postępu formacji obserwuje się ich rozluźnienie, co może prowadzić do pęknięcia pochwy.

Choroba ta z reguły nie wpływa na powstawanie płodu, ale jej wpływ rozciąga się na stan matki i proces porodu. Jeśli występują inne infekcje, często istnieje ryzyko wcześniactwa.

Uszkodzenie kłykcin podczas przejścia płodu przez kanał rodny często prowadzi do zakażenia dziecka i kłykcinowatości krtani w okresie noworodkowym lub piersiowym. Dlatego obecność znacznych brodawczaków w kanale rodnym jest bezpośrednim wskazaniem do cięcia cesarskiego.

W razie potrzeby narośl usuwa się w czasie ciąży, po czym tkankę wysyła się do badania histologicznego w celu sprawdzenia jej łagodnego charakteru.

Stosowanie metod tradycyjnej medycyny w celu pozbycia się kłykcin w czasie ciąży jest niedopuszczalne, ponieważ nie tylko może nie dać pozytywnego wyniku, ale może spowodować zwyrodnienie komórek łagodnych w złośliwe.

Formacje, które nie powodowały dyskomfortu w czasie ciąży, często znikają same bez leczenia w ciągu kilku miesięcy po porodzie, gdy równowaga hormonalna kobiety normalizuje się.

Diagnostyka

Jeśli pacjent zauważy objawy przypominające wirusa brodawczaka ludzkiego, należy skontaktować się z ginekologiem, urologiem lub wenerologiem.

Przede wszystkim specjalista przeprowadza ankietę w celu wyjaśnienia następujących kwestii:

• czas wykrycia przez pacjenta pierwszych objawów;
• prawdopodobne przyczyny infekcji;
• dynamika i rozwój choroby do czasu wizyty u lekarza.

Następnie przeprowadza się badanie kliniczne, podczas którego specjalista określa lokalizację, intensywność, wielkość i stan wyrostków. U kobiet wykonuje się dodatkową kolposkopię (badanie poszczególnych narządów płciowych w powiększeniu) lub rozszerzoną kolposkopię (podobny zabieg z użyciem roztworu kwasu octowego).

Aby uzyskać dokładniejszą diagnozę, lekarz przepisuje następujące dodatkowe testy:

• Diagnostyka PCR, pozwala wykryć patogen w zeskrobinach z nabłonka dotkniętych obszarów i określić jego ilość (pozwala również określić szczep wirusa);
• anoskopia- oględziny wzrokowe okolicy odbytu w powiększeniu;
• cytologia i histologiafragmenty formacji w celu identyfikacji nietypowych komórek lub tkanek;
• biopsja narośliz tkanek nabłonkowych do mikroskopowego badania struktury tkanki;
• wykrywanie miana przeciwciałna tego wirusa;
• rozmazz kanału szyjki macicy i szyjki macicy do mikroskopowej onkocytologii.

W razie potrzeby umawiane są konsultacje z dermatologiem lub proktologiem. Jeśli diagnoza zostanie przeprowadzona u kobiety w ciąży, należy skontaktować się z położnikiem-ginekologiem.

Po otrzymaniu wszystkich niezbędnych danych specjalista może wybrać indywidualną taktykę terapii i całkowitego uwolnienia się od choroby.

Leczenie

Często w przypadku kłykcinowatości ludzie unikają chodzenia do placówek medycznych i sami wybierają terapię, preferując lokalne leki, które mogą usunąć widoczne objawy, ale nie leczą organizmu infekcji, przenosząc ją do utajonego etapu. Takie leczenie prawie zawsze prowadzi do nawrotu choroby. Dlatego w celu ostatecznego wyleczenia wymagane jest zintegrowane podejście, które może określić wyłącznie specjalista.

Leczenie odbywa się w następujących obszarach:

• usuwanie narośli;
• walka z wirusem;
• wzmocnienie odporności pacjenta.

Wszystkie metody stosowane w walce z brodawkami narządów płciowych dzielą się na radykalne i lecznicze.

Radykalne metody

Takie metody wybiera się, jeśli konieczne jest pilne wyeliminowanie objawów zewnętrznych lub gdy kłykciny są zlokalizowane na szyjce macicy u kobiet.

Do usuwania stosuje się następujące metody:

• Wycięcie chirurgiczneformacje za pomocą skalpela w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Miejsce nacięcia zszywa się nicią chirurgiczną. Pomimo tego, że metoda ta uważana jest za klasyczną, często powoduje krwawienie pooperacyjne i długotrwałą rehabilitację w szpitalu, dlatego w ostatnim czasie coraz rzadziej stosuje się usuwanie chirurgiczne.
• Kriodestrukcja ciekłym azotem.Metoda ta jest stosunkowo niedroga i bezpieczna, nie wymaga znieczulenia ani znieczulenia. Po zamrożeniu białko formacji ulega zniszczeniu, guzki wysychają i opadają. Po kilku tygodniach w miejscu zabiegu nie pozostają żadne blizny ani blizny.
• Usuwanie laserem.Pomimo bezpieczeństwa i dużej skuteczności metoda wymaga znieczulenia i charakteryzuje się wysokim kosztem, dlatego jest zalecana, jeśli nie można zastosować innych metod. Pod wpływem wiązki lasera struktura łodygi wzrostu ulega zniszczeniu. Po kauteryzacji kłykcina zostaje pozbawiona pożywienia, co w ciągu kilku dni prowadzi do jej martwicy i zaniku strupu. Po usunięciu laserem często pozostają blizny.
• Elektrokoagulacja.Metoda jest niedroga, ale jest bardzo bolesna, dlatego wymaga znieczulenia miejscowego. Narośla narządów płciowych poddawane są działaniu wysokich temperatur, podczas których brodawczaki ulegają kauteryzacji. Strupy znikają samoistnie po kilku dniach, pozostawiając blizny.
• Radiochirurgia.W tej chwili jest to najbardziej zaawansowana technologicznie, szybka i skuteczna metoda, co decyduje o jej wysokim koszcie. Za pomocą fal radiowych o wysokiej częstotliwości brodawki narządów płciowych można bezboleśnie usunąć w ciągu 15-30 minut. Po takim usunięciu nie dochodzi do krwawienia, gojenie następuje w ciągu jednego dnia, po czym na skórze nie pozostają żadne ślady.
• Zniszczenie środkami chemicznymi.Ta technika jest odpowiednia tylko dla małych formacji, bez wielokrotnych fuzji. Stosuje się specjalne silne substancje, co prowadzi do śmierci komórek wzrostowych. Produkty te produkowane są na bazie kwasów lub zasad o wysokim stężeniu, które powodują miejscowe oparzenia chemiczne.

Jeśli ograniczymy się jedynie do radykalnych metod zwalczania kłykcinowatości, to nawrót kłykcin występuje w co trzecim przypadku.

Terapia lekowa

Zintegrowane podejście obejmuje eliminację łagodnych formacji, pozbycie się wirusa z organizmu i zwiększenie stanu odporności. Dlatego leczenie uzależnień obejmuje stosowanie takich leków:

• Produkty aptecznena martwicę brodawek, dopuszczalny do użytku domowego. Przez kilka dni produkt należy nakładać punktowo na kłykciny. Jeśli lek dostanie się na zdrową tkankę w pobliżu narośla, nastąpi głębokie oparzenie chemiczne, dlatego należy bardzo ostrożnie aplikować lek. Po codziennym stosowaniu należy zrobić krótką, kilkudniową przerwę. Jeśli pęd nie odpadnie, kurs się powtarza. Do produktów farmaceutycznych powodujących martwicę narośli zaliczają się roztwory i maści.
• Środki przeciwwirusowe.Mogą być przeznaczone do użytku lokalnego lub ogólnoustrojowego.
• Immunomodulatoryw celu poprawy odporności.

Ponadto, aby poprawić obronę organizmu, zaleca się systematyczne przyjmowanie kompleksów multiwitaminowych, specjalną dietę i zdrowy tryb życia.

Po leczeniu nie rozwija się odporność na kłykciny, dlatego możliwa jest ponowna infekcja od poprzedniego partnera seksualnego.

Możliwe komplikacje

Nieleczona przez długi czas kłykcinoza powoduje następujące powikłania:

• Przyłączenie infekcji bakteryjnej do uszkodzonych brodawczaków kłykcinowych, co prowadzi do ropnych formacji, zapalenia balanoposthitis i owrzodzenia w okolicy odbytu.
• Kiedy w cewce moczowej narastają narośla, może rozwinąć się wirusowo-bakteryjne zapalenie cewki moczowej, co prowadzi do problemów z oddawaniem moczu, zatrzymywania moczu w organizmie i infekcji dróg moczowych.
• Kiedy w odbycie zlokalizowane są duże formacje, dochodzi do krwawienia hemoroidalnego i zapalenia przyzębia.
• Brodawki narządów płciowych mogą wpływać na życie seksualne danej osoby, powodując odmowę współżycia seksualnego. Wszystko to często prowadzi do depresji i problemów psychicznych.
• U kobiet może rozwinąć się nadżerka i dysplazja szyjki macicy.
• Największym niebezpieczeństwem jest ryzyko przekształcenia się łagodnych nowotworów w nowotwór (rak głowy prącia lub szyjki macicy).

Środki zapobiegawcze

Zapobieganie kłykcinomatom dzieli się na szczegółowe i ogólne.

Szczególne środki zapobiegawcze obejmują szczepienie nową szczepionką czterowalentną. Szczepionki te nie działają przeciwko wszystkim szczepom wirusa brodawczaka ludzkiego, ale skutecznie zwalczają najgroźniejszego z nich, wywołującego raka szyjki macicy. Szczepienie przeprowadza się od 11. roku życia i powtarza się trzykrotnie.

Zapobieganie niespecyficzne jest podobne do środków właściwych dla wielu chorób przenoszonych drogą płciową:

• stosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych;
• higiena osobista na właściwym poziomie;
• stały partner seksualny;
• regularne badania przez ginekologa lub androloga;
• terminowe leczenie chorób narządów miednicy;
• rzucenie alkoholu i palenia.

Ponadto należy unikać stresu, zmęczenia fizycznego, hipotermii i wszelkich czynników osłabiających układ odpornościowy. Zdrowa dieta, lepszy stan zdrowia i prawidłowe wzorce snu pomogą zapobiec pojawianiu się brodawek narządów płciowych.